اثر فلز پر کننده بر خواص مکانیکی و تریبولوژیکی اتصال فولاد AISI 1/6959
اثر فلز پر کننده بر خواص مکانیکی و تریبولوژیکی اتصال فولاد AISI 1/6959 با استفاده از فرایند جوشکاری تیگ
در این پژوهش خواص مکانیکی و تریبولوژیکی جوش حاصل از چهار نوع فلز پر کننده مختلف. بر روی فولاد AISI 1/6959 از طریق جوش تیگ مورد بررسی قرار گرفت. فلزهای پرکننده مورد استفاده در این تحقیق شامل ER 70S-6,ER 80S-G,ER 80S-Ni1,ER 80S-B2 بوده و ترکیبات شیمیایی نزدیک به فلز پایه دارند. به منظور بررسی خواص جوش و کیفیت اتصال، آزمون های کشش، ضربه، سختی و سایش. با استفاده از دستگاه های کشش و ضربه و سایش انجام گردید. و ساختار میکروسکوپی نیز توسط میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفت.
نتایج حاصل حاکی از آن است که تغییرات فازی و حضور عناصر آلیاژی مولیبدن و کروم، منجر به تغییر در خواص اتصال جوش دهی شد. بیشترین و کمترین مقاومت به سایش به ترتیب در جوش حاصل از فلز پرکننده ER 80S-Ni1 و ER 70S-6. و بهترین کیفیت جوش و خواص مکانیکی با استفاده از فلز پر کننده ER 80S-B2 حاصل گردید. و استحکام کششی نیز تا حدود 38 درصد نسبت به فلز پایه بهبود یافت.
جوشکاری یکی از مهمترین فرایندهای ساخت و تولید در صنعت می باشد. و در صنایع مختلف نظیر خودروسازی، نفت و گاز، پتروشیمی، تأسیسات، ساختمان و پل ها، حمل و نقل. کشتی سازی، صنایع ریلی، نیروگاه ها، صنایع دفاعی و هوافضا، محصولات پزشکی. الکترونیکی و تجهیزات دقیق و غیره کاربردهای فراوانی دارد. اتصال فلزات با ترکیب شیمیایی، خواص فیزیکی و مکانیکی متفاوت باعث پیدایش مشکلات زیادی در طول فرایند جوشکاری یا بعد از آن می گردد.
این اختلاف ترکیب شیمیایی می تواند بین دو فلز پایه یا بین فلزات پایه با فلز پر کننده باشد. که در نتیجه ترکیب فلز جوش متأثر از تمامی اجزا تشکیل دهنده آن خواهد بود. این ترکیب شیمیایی با توجه به طراحی اتصال، نوع فرایند جوشکاری و فلز پرکننده و میزان اختلاط و دستورالعمل جوشکاری تغییر می کند. در نتیجه این عوامل و همچنین هرگونه عملیات حرارتی فلز جوش باید از قبل مشخص بشود. و قبل از تولید به طور صحیحی ارزیابی و اجرا شود. هدف اصلی از جوشکاری فلزات غیر هم جنس نیز ایجاد اتصالی است که الزامات شرایط کاری را برآورده می کند.