فولاد تندبر-فولاد تندبُر چیست؟High -speed steel-فولاد 3343-فولاد HSS-مقاطع فولادی

فولادهای تندبر آلیاژهایی هستند که خواص خود را از تنگستن یا مولیبدن و معمولاً هر دو بدست می آورند. این فولادها جزو سیستم آلیاژی چند – جزئی آهن – کربن – X هستند.

که در آن X نشانگر یکی از عناصر کروم، تنگستن، مولیبدن، وانادیم یا کبالت است. معمولاً درصد عنصر X بیشتر از 7% به همراه بیش از 0.6% کربن است. این درصدها به تنهایی باعث افزایش سختی فولادها نشده. و برای تبدیل به فولاد تندبر واقعی نیاز به عملیات حرارتی دما بالا دارند.در سیستم واحد نامگذاری (UNS)، گریدهای نوع تنگستنی (برای مثال T1 و T15) به صورت سری T120XX نامگذاری می شوند.

در حالیکه گریدهای نوع مولیبدنی (برای مثال M2 و M48) به صورت سری T113XX نامگذاری می شوند. در استاندارد ASTM هفت نوع گرید تنگستنی و 17 نوع گرید مولیبدنی به رسمیت شناخته شده است.

جوش آلیاژ تیتانیوم-بررسی عوامل مختلف بر عمق نفوذ و پهنای جوش آلیاژ تیتانیوم-تیتانیوم ترکیبی از خواص استحکام بالا، چقرمگی مناسب، چگالی پایین، غیر سمی و مقاومت به خوردگی. در دماهای بسیار پایین تا دمای نسبتاً بالا (تا 600 درجه سانتی گراد) است. این خواص فیزیکی، شیمیایی و مکانیکی مناسب فلز تیتانیوم و آلیاژهای آن. باعث ایجاد جایگاهی ویژه در محصولات فلزی پس از فولاد و آلومینیوم می شود. در کنار کاربردهای تیتانیوم در محصولات مصرفی مثل دسته گلف. بدنه دوچرخه و رایانه های قبل حمل، مهمترین کاربردهای تیتانیوم به دلیل خواص منحصر به فردی که ذکر شد. بیشتر در صنایع فضایی، هوافضا، صنعت نفت، گاز و پتروشیمی. صنایع خودرو، صنایع دریایی و اندام های داخلی بدن می باشد. در کاربردهای فضایی انواع مخازن سوخت مایع و جامد با توجه به ویژگی های که ذکر گردید مورد استفاده قرار می گیرد. این مخازن در سامانه های انتقال مداری، سیستم های کنترل وضعیت ماهواره و تجهیزات جانبی سازه های فضای استفاده می شود (شکل 1). انواع روش های جوشکاری معمول مورد استفاده در ساخت مخازن مورد کاربرد فضایی شامل روش های ذوبی و نیمه جامد می باشد. تیتانیوم خالص در دمای اتاق دارای ساختار بلوری HCP (فاز آلفا) است.

تأثیر عناصر آلیاژی روی فولاد-کربن مهمترین و مؤثرترین عنصر آلیاژی در فولادها می باشد. و بالاترین تأثیر را در ساختار آن دارد. هر فولاد آلیاژ شده علاوه بر کربن عناصر آلیاژی دیگری نظیر سیلیسیم، منگنز، فسفر و گوگرد را به همراه خواهد داشت. بطوریکه این عناصر به شکلی ناخواسته به هنگام فرآیند تولید در فولاد باقی خواهد ماند. با افزایش میزان کربن استحکام، سختی پذیری فولاد بیشتر میشود. اما چکش خواری و قابلیت جوشکاری و ماشینکاری (با استفاده از ماشینهای برش) کاهش می یابد. این عنصر عملاً هیچ تأثیری بر مقاومت خوردگی در آب، اسید و گازهای گرم ندارد.