vcn,vcn200,vcn150,فولادvcn200,فروشvcn,قیمتvcn,فروشvcn150- فولادهای VCN::ویژگیهای اصلی Vanadium carbide nitride که باختصار به آن وی سی ان (VCN) میگویند.

فولاد VCNقابلیت عملیات حرارتی بسیار خوبی دارد.

Steel VCN برای ساخت قطعات و دستگاه هایی که در معرض بارگذاریهای شدید کششی,خمشی و پیچشی قرار دارند استفاده میشود. دلیل استفاده از این نوع فولاد آلیاژی مقاومت بالای آن در برابر گرما است.

بطور کلی میتوان گفت در قطعاتی که نیاز به استحکام,.مقاومت کششی, انعطافپذیری و مقاومت بالا در برابر شکست دارند از آهن آلیاژی VCN استفاده میگردد.

m200

فولادVCN برای ساخت قطعات با طول بلند, ماشین آلات و وسایل نقله که نیاز به استحکام بالا. مقاومت کششی بالا, انعطافپذیری خوب و مقاومت به ضربه ی بالا در برابر شکست دارند,استفاده میگردد.

از این نوع فولاد آلیاژی در ساخت میل لنگها,صفحه دیسک, محورهای غیر مرکز,میل سوپاپ, اجزاء و قطعات دندانه دار. شافتهای مربوط به صنایع سیمان. شاسی اتومبیل,صفحه دیسک و صنایع دفاع نیز استفاده میگردد.

فولادهای آ لیاژی VCN به دو رده ی اصلی تقسیم میگردند.

فولاد VCN150,VCN و VCN200 تقسیم می گردد. که هر دسته از این نوع فولادها در صنعت کاربردهای خاص خود را دارا میباشند.

کاربرد VCN 150 در مقایسه با سایر انواع VCN در صنایع مختلف بیشتر است.

فولاد آلیاژی VCN 150 در مقایسه با فولاد VCN200 دارای مقاومت و سختی کمتر و پایینتری است.

فولاد VCN150 / فولاد vcn150 با میزان تقریبی عناصر آلیاژی (کربن,سیلیسیم,منگنز و نیکل). و کاهش 5 دهم درصدی نیکل و کروم موجود در آن نسبت به فولاد آلیاژی VCN 200. در رده ی فولادهای قابل عملیات حرارتی جای دارد.

فولاد VCN 150 اغلب در مواردی بکار میرود که قطعه مورد استفاده, نیاز به افزایش سختی و آبکاری داشته باشد.

از جمله کاربردهای فولاد VCN 150 در صنعت قطعه سازی در ساخت میل لنگها,محورهای غیر هم مرکز, اجزاء و قطعات دندانه دار. شافتهای مربوط به صنایع سیمان,.شاسی اتومبیل, صفحه دیسک و… است.

فولاد VCN200 جزء فولادهای آلیاژی بوده که با دارا بودن 2 درصد نیکل و 2 درصد کروم,. برای ساخت شافتهای بلند استفاده میشود که تحمل نیروی فشار بالا و قدرت انتقال نیروی بالایی دارد. فولاد VCn200 معمولا در مواردی که نیاز مبرم به آبکاری وجود نداشته باشد., استفاده میشود.

آلیاژ چیست؟

آلیاژ به فلزاتی را می گویند که از ترکیب دو یا چند فلز دیگر ایجاد بشوند. البته گاهی نیز برای ساخت آلیاژ از ترکیب ماده ای غیر فلزی با ماده فلزی استفاده می شود. بعنوان نمونه می توان از فولاد نام برد که از ترکیب کربن و آهن تولید می شود. اما تفاوت آلیاژ با فلز در چیست؟ آلیاژها نسبت به فلزات دارای مقاومت و سختی بیشتری هستند.

خواص آلیاژ ممکن است ترکیبی از ویژگی های مواد اولیه آنها و در مواردی نیز کاملاً متفاوت و با خصوصیاتی تازه باشند. آلیاژها نسبت به فلزات اولیه شکل پذیری کمتری دارند و از آنها سخت تر هستند. نکته دیگر در مورد آلیاژها تقسیم بندی آنها به دو نوع آهنی و غیر آهنی است. در آلیاژهای آهنی، فلز پایه آهن است و معروفترین نوع آلیاژ آهنی، فولاد نام دارد.

استاندارد ساخت میلگرد آلیاژی

استانداردهای ساخت و تولید میلگرد در هر کشور با توجه به شرایط بومی و منطقه ای متفاوت است. بطور مثال در کشوری مانند ژاپن با توجه به زلزله خیر بودن آن از میلگردهای آلیاژی با استاندارد JIS G3112 استفاده می شود. که منجر به ساخت بناهای مستحکم تری می شوند. در ایالات متحده استاندارد (318-14) ATSM ACI بیشترین کاربرد را داراست.

در کشور ما ایران برای تولید این قطعات آلیاژی از سه استاندارد روسی، استاندارد DIN و استاندارد ISIRI 3132 استفاده می شود.

نحوه تولید میلگرد آلیاژی

برای تولید این محصول ابتدا باید شمش فولادی تولید شود. این شمش ها عناصر گوناگون را به نسبت های متفاوت در دمایی برابر با 3000 درجه سانتی گراد. به مدت چند ساعت ذوب و بعد با هم ترکیب می کنند. در مرحله بعد این شمش ها را طی پروسه نورد بگونه ی میله شکل می دهند. و در نهایت با قرار دادهی آنها در مجاورت هوای سرد، به آنها فرم می دهند.

کیفیت این کالا با توجه به سرد کردن تدریجی و آهسته آنها، بسیار بالا است. از این نوع محصولات در کشورها و مناطق زلزله خیر در ساختمان های مستحکم استفاده می شود.

انواع میلگرد آلیاژی با توجه به درصد آلیاژ بکار رفته

در این تقسیم بندی قطعات بسته به میزان آلیاژ بکار رفته در آنها به دو دسته کم آلیاژ و پر آلیاژ طبقه بندی می شوند. و نامگذاری آنها به شکل زیر است. لازم به ذکر است که اگر 8 درصد عناصر آلیاژی در فولاد به کار بروند. آن را کم آلیاژ و در غیر اینصورت پر آلیاژ می نامند.

• فولاد آلیاژی کروم دار
• فولاد آلیاژی وانادیوم دار
• فولاد آلیاژی تنگستن دار
• فولاد آلیاژی منگنز دار
• فولاد آلیاژی کبالت دار
• فولاد آلیاژی نیکل دار
• فولاد آلیاژی مولیبدن دار

انواع میلگرد آلیاژی با توجه به نوع آلیاژ

یک نوع دسته بندی دیگر برای این محصولات بر اساس نوع آلیاژ به کار رفته در آنها انجام می شود. که در ادامه شرح داده می شود.

میلگرد با فولاد آلیاژی کروم دار

در ترکیبات این محصول علاوه بر کربن، میزان زیادی کروم نیز وجود دارد. وجود عنصر کروم باعث اضافه شدن خاصیت ضد زنگ زدگی، به فولاد آلیاژی میشود. در واقع اکسید شدن عنصر کروم باعث تولید لایه ای اضافی و در نتیجه جلوگیری از خوردگی فولاد می شود. بنابراین با بالارفتن میزان کروم در این محصول، خاصیت ضد زنگ زدگی نیز افزایش پیدا می کند.

میلگرد با فولاد آلیاژی تنگستن دار

در ساخت این قطعات فولاد کربن دار با تنگستن ترکیب می شود. وجود تنگستن در ترکیبات باعث ثبات شیمیایی محصول و افزایش میزان سختی آن می شود. این نوع فولاد برای تولید انواع مته، قلم تراش و تیغه استفاده می شود.

میلگرد با فولاد آلیاژی وانادیوم دار

وانادیوم دارای بافتی ریزدانه و ظریف است که شکل پذیری بسیار خوبی دارد. قرارگیری آن در ترکیبات مانع از بزرگ شدگی دانه های فولاد می شود. به کارگیری آلیاژ وانادیوم به میزان زیاد و در درصدهای بالا در کنار کنترل ریزدانه ها، باعث افزایش سختی و استحکام فولاد می شود.

میلگرد با فولاد آلیاژی منگنز دار

منگنز از تشکیل ذرات آستنیت Austenite در فولاد آلیاژی پیشگیری و همچنین باعث شکل پذیری بیشتر آنها می شود. برخی مواقع از انجام کوئینج که عملیاتی حرارتی است برای بالابری میزان استحکام و سختی فولاد استفاده می شود. البته لازم است که عملیات کوئینج در بازه زمانی درست انجام شود.

میلگرد با فولاد آلیاژی کبالت دار

یکی دیگر از انواع فولادهای آلیاژی با اضافه کردن کبالت به ترکیب ساخت محصول به وجود می آید. گاهی برای افزایش استحکام این نوع میلگردها، به آنها کمی عنصر تنگستن اضافه می کنند.

میلگرد با فولاد آلیاژی نیکل دار

یکی از مواد بسیار کاربردی در ساخت فولادهای آلیاژی، نیکل است. افزودن نیکل 35 درصد به فولاد باعث محافظت آن در برابر خوردگی و زنگ زدگی می شود. بعلاوه این عنصر شکل پذیری و سختی میلگرد را نیز افزایش می دهد. از آنجایی که خواص ارتجاعی و سختی فولادهای نیکل دار به میزان زیادی است. و همچنین به دلیل قابلیت مفتول شدن آنها، دارای موارد استفاده متنوعی در صنعت های مختلف هستند.

میلگرد با فولاد آلیاژی مولیبدن دار

مولیبدن عنصر قابل حل در آهن آلفا و آهن گاما است. میزان مولیبدن مورد استفاده در فولاد آلیاژی از 0.2 تا 0.5 درصد متغیر است. با حل شدن این ماده در آهن، کربورهای مرکب و مضاعف تولید می شود. افزودن مولیبدن مقاومت نسبت به خوردگی، چقرمگی قطعه و نیروی کششی را به مقدار زیادی افزایش می دهد.